Historia Kliniki Pediatrii i Endokrynologii
Historia powstania Katedry i Kliniki Pediatrii i Endokrynologii sięga 1950 roku, powołano wtedy Katedrę Propedeutyki Pediatrii będącą jedną z katedr nowo zorganizowanego Oddziału Pediatrycznego Wydziału Lekarskiego Akademii Medycznej w Warszawie i pierwszą tego rodzaju katedrą w Polsce. Jej twórcą i kierownikiem w latach 1950-1958 był prof. zw. dr n. med. Władysław Szenajch.
W 1955 roku powołano Katedrę i Klinikę Fizjologii Dziecka, która mieściła się w budynku Instytutu Matki i Dziecka przy ul. Kasprzaka 17, bazę dydaktyczną stanowiły: Klinika Niemowlęca Instytutu Matki i Dziecka oraz Zakład Wcześniaków i Poradnia dla Wcześniaków mieszcząca się przy ul. Nowogrodzkiej 75. Jej kierownikiem w latach 1956-1957 była dr hab .n. med. Izabela Bielicka.
W roku 1957 zarządzeniem Ministra Zdrowia zlikwidowano Katedrę Fizjologii Dziecka, a działalność naukowa i dydaktyczna włączona została do programu Katedry Propedeutyki Pediatrii. W roku 1958 na postawie porozumienia Akademii Medycznej z Instytutem Matki i Dziecka, Katedra Propedeutyki Pediatrii przejęła pomieszczenia przy ul. Nowogrodzkiej 75.
Obok tematyki dotyczącej rozwoju psychofizycznego oraz odrębności morfologicznych i fizjologicznych ustroju dziecięcego prowadzono tu pierwsze badania nad przyczynami i dynamiką choroby sierocej. Dalszym efektem tego było powstanie w 1959 roku pierwszego w Polsce Oddział Preadopcyjnego.
W kolejnych latach funkcję Kierownika Katedry i Klinki pełnili prof. dr hab. n. med. Zofia Lejmbach (1959-1961), dr hab. n. med. Izabela Bielicka ( 1961-1962). Od 1962 roku kierownictwo Kliniki objął prof. dr hab. n. med. Bolesław Górnicki. Zainteresowania zespołu lekarskiego dotyczyły pediatrii społecznej. W 1964 roku powstał Zakład Pediatrii Społecznej (kierownik Barbara Zawirska – Roefler), a 4 lata później Zakład Medycyny Szkolnej (p.o. dr n. med. Andrzej Jaczewski).
W 1951 roku na bazie dawnej Kliniki Chorób Dziecięcych Uniwersytetu Warszawskiego mieszczącej się przy ul. Litewskiej utworzono II Klinikę Pediatrii. Pod kierownictwem prof. dr hab. n. med. Mieczysława Michałowicza ( 1950-1959), a następnie prof. dr hab. n. med. Teofilii Lewenfisz- Wojnarowskiej ( 1959-1969) rozwijała się endokrynologia dziecięca.
W 1969 roku kierownikiem Katedry i Propedeutyki Pediatrii została prof. dr hab. n. med. Alicja Blaim.
W 1972 roku utworzono Instytut Pediatrii Akademii Medycznej , w którego strukturach znalazły się obie kliniki.
W 1980 roku nastąpiła zmiana struktury jednostki – powołano Klinikę Endokrynologii i Zaburzeń Rozwojowych oraz Zakład Pediatrii Społecznej. 19.marca 1984 roku obie jednostki połączono i powołano Klinikę Endokrynologii, Zaburzeń Rozwojowych i Pediatrii Społecznej na bazie Państwowego Szpitala Klinicznego im .prof. M. Michałowicza przy ul. Marszałkowskiej 24 i na bazie budynku przy ul. Nowogrodzkiej 75.
W 1989 roku rozwiązano Instytut Pediatrii Akademii Medycznej, a jednostki wchodzące w jego skład stały się jednostkami samodzielnymi. W roku 1990 klinika zmieniła nazwę na Klinikę Pediatrii i Endokrynologii.
Zespół lekarski zajmował się nie tylko pediatrią ogólną, ale przede wszystkim endokrynologią i diabetologią okresu rozwojowego. Jako pierwsza w Polsce prof. A. Blaim zastosowała zasady dawkowania mineralokortykoidów u dzieci z wrodzonymi chorobami kory nadnerczy. Dużo uwagi poświęcano również problemom „dzieci niczyich” oraz zagadnieniom związanym z adopcją.
Po 30. września 1992 roku obowiązki kierownika Klinik pełnił lek. Stanisław Golatowski, a od 1 września 1993 do 2007 roku pani prof. dr hab. n. med. Barbara Rymkiewicz-Kluczyńska. Od października 2007 roku Kierownikiem Kliniki jest dr hab. n. med. Beata Pyrżak.
Od listopada 2015 roku Klinika Pediatrii i Endokrynologii ma nową siedzibe w Szpitalu Pediatrycznym Warszawskiego Uniwersytetu Medycznego przy ul. Żwirki i Wirury 63 A.